Het was een ambitieus plan: een korte trailer maken in het Engels in de vorm van een film en niet als een soort diavoorstelling van losse foto’s zoals meestal wordt gedaan. En in die film wilde ik nieuwe muziek laten horen.
Het slavenliedje Lelu Lelu moet eerst van noten worden voorzien. Hulp en adviezen krijg ik van Orville Breeveld, de zoon van mijn vrienden Clarence Breeveld, nu helaas overleden, en Hannah Belliot. Hannah ken ik al vanaf de Hendrikschool. De musicus, componist, arrangeur wijst mij op het programma Sibelius.
De naamgenootjes Salomé G. en Salomé L. gaan de muziek uitvoeren. De ouders van Salomé G. gaan aan de slag om de muzieknotatie te verfijnen. Alle leden uit het gezin G. bespelen een instrument en tal van keren spelen ze het liedje. Vioolleraar Johannes Lievaart voegt ook noten toe aan de muziek die zo heel anders klinkt dan hij gewend is. Salomé G. oefent het liedje braaf keer op keer. Salomé L. wordt achter de piano gezet en zij doet haar best onder leiding van haar moeder die als kind acht jaar lang pianolessen volgde aan de Suzuki Academie.
Tegelijk zijn we bezig met het ontwerpen van de kleding. Vanwege de coronabeperkingen gaat alles via Zoom. De kledingmaten die de ouders zelf moeten opnemen aan de hand van een voorbeeld op papier, worden telkens bijgesteld. Het is een wonder dat alles uiteindelijk precies past! Cheyenne Nelson, die een prijs won met haar moderne kóto (zie foto), ontwerpt de kostuums. Uit een lap kant knipt ze tientallen bloemetjes die ze op de yaki’s van de kinderen naait. Ik zorg voor de anyisa’s: hoofddoeken met een gevouwen rand, versierd met kralen.
Voor de geduldige filmmaakster Elsie Vermeer maak ik een moodboard om de sfeer aan te geven. Daarna volgen het script en het storyboard in de vorm van tekeningen. Als locatie suggereert Elsie de bibliotheek aan het Neude waar men alle medewerking verleent. De meisjes oefenen hun noten en ik lees mijn tekst nog eens hardop. Tijdens de opname zijn de kinderen nog steeds overweldigd door het monumentale gebouw. Het is de eerste keer dat we een filmpje maken en we zijn enthousiast maar geen profs, dus het is geen professionele trailer geworden, maar dat was ook nooit de bedoeling.
Orville schrijft op 26 mei 2021: Ik vind het een aansprekende film, vooral omdat de score (de muziek), gespeeld wordt door kinderen. De kraakjes en piepjes zijn aandoenlijk en de rol die de kinderen spelen is meteen een boodschap voor de lezers: het gaat nu om de volgende generatie.
