Na jaren neem ik voor de tweede maal, op 30 juni 2021, deel aan de Keti Koti Tafel die ditmaal is gesitueerd rondom de Gouden Koets in het Amsterdam Museum.
Wil je rituelen in stand houden dan moeten er nieuwe varianten komen. Zo ook deze Tafel, een gebruik dat sterk is geënt op de Sedertafel waarbij Joden over de gehele wereld de bevrijding uit de Egyptische slavernij vieren. Dat is gecombineerd met de Creoolse Kabra Tafra, de rituele maaltijd met de in slavernij gestorven voorouders die gehouden wordt tijdens de Kabra Neti, de nacht met de voorouders.
De doorleefde manier van herinneren, het Kabra ritueel, was alleen weggelegd voor mensen van wie de voorouders slaaf geweest zijn. Maar gelukkig is er deze nieuwe vorm, die in 2002 werd bedacht door Mercedes Zandwijken en Machiel Keestra. In een handzaam boekje uit 2019 wordt het verhaal, oftewel Á Tori, van de Keti Koti Tafel, verteld. Deze vorm van fusion wordt samengevat als pindasoep met matseballen: de slaven aten pindasoep met tomtom, gestampte bananen, en de Joden aten matseballetjes.
In het boekje noemen de makers de Kra Tafra, de herdenking voor alle zielen, ook die van het individu van wie de Kra, de ziel, sterker gemaakt moet worden om te overleven. Belangrijk onderdeel van de Keti Koti Tafel is dat wit en zwart tegenover elkaar aanzitten en op een bepaald moment elkaars handen inwrijven met kokosolie. En er is plaats voor verdieping en dialoog.
